تشنج های مکرر منجر به تشدید بیماری صرع می شود
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۵۰۱۳۷
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان دانشگاه استنفورد در مطالعه بر روی موشها دریافتند که به نظر میرسد تشنج باعث میشود که مغز موشها میلین بیشتری تولید کند. میلین، لایه عایق اطراف سلولهای عصبی است.
محققان گزارش دادند که این روند اساساً مغز را مجدداً سیمکشی میکند و چرخه معیوب ایجاد میکند که در آن تشنجهای بیشتر باعث تشکیل غیرطبیعی میلین میشوند که نتیجه آن بروز تشنجهای بیشتر است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دکتر «جولیت نولز»، محقق ارشد این مطالعه، گفت: «آنچه که ما فکر میکنیم در حال رخ دادن است این است که تشنجها ساختار میلین را حداقل در برخی از مناطق شبکه تشنج در مغز تغییر میدهند و این تغییرات در میلین باعث بدتر شدن بیماری میشود.»
میلین نقش مهمی در مغز دارد. این ماده با عایقسازی نورونها، سرعت و کارایی انتقال تکانههای الکتریکی را بین سلولهای عصبی افزایش میدهد.
نولز گفت: «مدتها تصور میشد که میلین در اوایل زندگی در مغز شکل میگیرد و سپس تغییر چندانی نمیکند، اما تحقیقات جدیدتر نشان دادهاند که ساختار میلین پویاتر است. میلین در مغز همراه با فعالیت مغز تغییر میکند.»
وی در ادامه افزود: «ما اکنون میدانیم که فعالیتهای عصبی ساختار میلین را تغییر میدهند و تغییرات در ساختار میلین به نوبه خود نحوه عملکرد مغز را شکل میدهد.»
با توجه به این موضوع، ناولز تصمیم گرفت تا بررسی کند که آیا تشنج نوعی فعالیت سلول عصبی است که تشکیل میلین را تغییر میدهد یا خیر.
بیماریهای دژنراتیو مانند بیماری ام اس به این دلیل رخ میدهند که چیزی باعث میشود غلاف میلین از سلولهای عصبی جدا شود.
اما به گفته محققان، زمانی که افراد مبتلا به صرع دچار تشنج میشوند، عکس آن اتفاق میافتد.
به گفته محققان، موشهای آزمایشگاهی دچار تشنج، دارای سلولهای عصبی میلیندار بیشتر و غلافهای میلین ضخیمتر، بهویژه در نواحی مغزی که تشنجها در آنها رخ داده، بودند.
رشد میلین یک فرآیند طبیعی است، اما به دلایلی، تشنج این روند طبیعی را از بین میبرد. این وضعیت تشکیل میلین را تقویت میکند که باعث میشود فعالیت تشنج راحت تر رخ دهد.
کد خبر 5648866منبع: مهر
کلیدواژه: بیماری صرع مغز بیماری ام اس کمبود دارو آمار کرونا ویروس کرونا سازمان غذا و دارو کووید 19 شیوع کرونا سازمان بیمه سلامت ویروس آنفلوانزا آنتی بیوتیک ایدز چاقی تجهیزات پزشکی تعرفه پرستاری طول عمر سلول های عصبی تشنج ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۵۰۱۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استفاده از اوریگامی DNA برای تولید واکسن ضدسرطان
واکسنهای ضدسرطان نوعی ایمونوتراپی بوده که نه تنها میتوانند سلولهای سرطانی را در بیماران از بین ببرند، بلکه از بازگشت و گسترش سرطان جلوگیری میکنند. به تازگی محققان برای تولید واکسن ضدسرطان پلتفرمی مبتنی بر اوریگامی DNA ایجاد کردهاند که اجزاء آن به صورت نانوساختار مکعبی شکل بوده و خودآرایی میدهند.
به گزارش ایسنا، واکسنهای ضدسرطان نوعی ایمونوتراپی بوده که نه تنها میتوانند سلولهای سرطانی را در بیماران از بین ببرند، بلکه از بازگشت و گسترش سرطان جلوگیری میکنند. واکسنهای ضدسرطان متعددی در کارآزماییهای بالینی مورد مطالعه قرار میگیرند، اما با وجود نتایج اولیه امیدوارکننده، این واکسنها هیچگاه مورد استفاده قرار نمیگیرند.
ماده اصلی واکسنهای ضدسرطان آنتیژنهایی هستند که توسط سلولهای تومور تولید میشوند و سیستم ایمنی بدن بیمار را قادر میکنند تا سلولهای سرطانی را یافته و از بین ببرند.
در بیشتر موارد، این آنتی ژنها نمیتوانند به تنهایی عمل کنند و به مولکولهای کمکی نیاز دارند که باعث ایجاد سیگنال هشدار در سلولهای ایمنی معروف به سلولهای ارائهدهنده آنتی ژن (APC) میشوند.
اثربخشی واکسن ضدسرطان به سطح و مدت زمان «زنگ هشدار» بستگی دارد. پیش از این، محققان دریافتند که ارائه مولکولهای کمکی و آنتی ژن به APC به طور همزمان با استفاده از نانوساختارهایی مانند اوریگامی DNA میتواند فعالسازی APC را افزایش دهد. با این حال، هیچ یک از این رویکردها به طور سیستماتیک بررسی نشدهاند تا مشخص شود که چگونه تعداد و ترتیب مولکولهای کمکی بر ایمنیدرمانی تومور تأثیر میگذارد.
به تازگی، یک تیم تحقیقاتی در مؤسسه وایس در دانشگاه هاروارد، انستیتوی سرطان دنا-فاربر (DFCI)، دانشکده پزشکی هاروارد (HMS) و انستیتوی علوم و فناوری کره (KIST) پلتفرمی مبتنی بر اوریگامی DNA به نام DoriVac ایجاد کرده است که اجزاء آن به صورت نانوساختار مکعبی شکل بوده که خودآرایی میدهند.
به یک وجه از این مکعب، تعداد مشخصی از مولکولهای کمکی را میتوان در الگوهای بسیار قابل تنظیم وصل کرد، در حالی که در وجه مخالف آن، میتوان آنتی ژنهای تومور را وصل کرد.
نتایج این مطالعه نشان داد که مولکولهای کمکی معروف به CPG دقیقاً ۳٫۵ نانومتر از یکدیگر فاصله دارند و باعث تحریک APCها میشوند. با این کار، تعداد قابل توجهی از سلولهای T، از جمله آنهایی که سلولهای سرطانی را از بین میبرند، آنهایی که باعث التهاب مفید (سلولهای T قطبی TH-۱) میشوند و آنهایی که حافظه ایمنی طولانی مدت از تومور (سلولهای T حافظه) ایجاد میکنند، در بدن تولید میشود.
واکسنهای DoriVac روی موشهای آزمایشگاه با موفقیت آزمایش شدند و نتایج نشان داد که رشد تومور در موشها به خوبی کنترل میشود.
انتهای پیام